Vandaag ga ik er weer tegenaan met gezonde spanning en excitement. Gezonde spanning omdat ik deze opleiding ontzettend interessant vind en het helemaal wil uitdiepen. Tot mij wil nemen en mij niets wil laten ontgaan. Er is mij gevraagd of ik deze opleiding zie als een therapie. Ik zie het voor mezelf niet als therapie. Die weg ben ik al doorgeworsteld. Wel hebben sommige opdrachten een toegevoegde waarde voor mij persoonlijk. In de zin van: er vallen ” vage dingen” op zijn plek. Natuurlijk is het heftige materie. Maar dat geldt niet alleen voor mij, maar voor iedereen in de opleiding. ongeacht of er misbruik heeft plaatsgevonden of niet.

In mijn blogs beschrijf ik mijn ervaring van de lesdagen. Over lesstof maar ook over mijn gevoel en gedachten daarbij. Materiaal over misbruik is er (helaas) genoeg, maar toch wil ik graag mijn ervaringen van de opleiding met de combinatie uit eigen ervaringen delen met jullie.

Ik kan best goed plannen vind ik zelf, maar vandaag ben ik precies op tijd. Ik ben liever 10 minuten eerder. A, dan rij ik wat rustiger en hoef ik het CJIB niet te sponsoren en B, dan heb ik tijd om nog 1 x mijn telefoon te checken om met rust de les in te gaan;).

Terwijl ik mijn jas uittrek, laat ik alles even los: thuis, mijn hondje, mijn kinderen, de boodschappen en mijn klanten. Ik ben nu HIER.

We beginnen de les met het rondje “ wat we hebben gedaan de vorige les, ben je nog ergens tegen aangelopen en wat gaan we vandaag doen. Ik deel ik het volgende:

Ik heb een blog geschreven en een online pagina gemaakt waar mijn blogs te lezen zijn. Ik krijg veel privé reacties van mensen met een seksueel misbruik ervaring. Voor mij geen onbekende mensen maar mensen uit mijn nabije omgeving. Blijkbaar schept mijn blog vertrouwen en mijn ervaring een band. Wat ik hen hoor zeggen is dat zij dit normaal nooit zo snel aan iemand vertellen. Dit is dan ook het doel met mijn blogs.

Vervolgens deel ik dit in mijn groep:

Ik merk dat ik het moeilijk vind om in te zien dat ik mensen ook kan helpen terwijl ik “ pas 1 maand bezig ben” met deze opleiding. Natuurlijk weet ik in mijn achterhoofd dat ik met mijn eigen ervaring alleen al mensen kan helpen , door te luisteren naar hun verhaal. De bevestiging van mijn opleiding instructeurs dat dat werkelijk ook zo is, geeft mij dat stukje vertrouwen om gewoon door bloggen. Luisteren is een van de belangrijkste dingen, als iemand het überhaupt durft te vertellen.

Dan komen we bij de eerste opdracht.

Deze setting ken ik deels wel uit andere trainingen, maar vandaag krijgt het een diepere betekenis.Ik kan hem nu afpellen.

De oefening met een stoel in de grote ruimte: de stoel is voor de client. De client maakt in de ruimte denkbeeldig haar eigen ruimte. Dan komt er een stoel bij. Hoe voelt het als deze stoel, dus iemand, die in jouw ruimte komt. Hoever kun je dit hebben. Welke afstand laat je toe en wanneer is het te dichtbij. We doen deze oefening met elkaar.Het verbaast mij niet dat ik het niet erg vind dat iemand zo dichtbij kan komen. Ik heb er totaal geen gevoel bij als iemand in mijn ‘aura” komt. Ik sluit mij dan af. Afstand nemen is natuurlijk niet slecht of erg. Maar ik vertel wat het met mij doet merk ik dat ik eigenlijk totaal afstand neem van alle emotie. Ik heb zelf altijd gedacht, wat knap dat ik afstand kan nemen en emoties niet toe hoef te laten als ik het niet wil. Dat ik niet in paniek raak of geïrriteerd raak als iemand in mijn aura zit. Maar dat ik emotioneel misschien wel eens vertrokken kan zijn…die had ik niet zo gezien.

Mooi om eens over na te denken op welke momenten dat in mijn leven gebeurd. Mooi ook om te zien dat we allemaal wel iets hebben om zelf over na te denken betreft deze oefening.

Dit hoeft uiteraard niet alleen met de ervaring seksueel misbruik te maken hebben. Dit kan ook voorkomen bij andere machtsposities of relaties die niet in evenwicht zijn.

Hoe dichtbij kun jij mensen hebben? Wat voel jij erbij? Wanneer raak jij weg bij jezelf? Het uitzoeken waard, voor iedereen denk ik.

Verder hebben we het over verschillende “gedragingen” gehad die door misbruik ontstaan, maar waar je misschien niet meteen de link ziet. Krachten noemen we dat in de opleiding,  die worden gevoed door de dader die in het slachtoffer schuilt ( ees in mijn 2de blog).  Ik beschrijf een paar voorbeelden:

Verslaving is er een van. Dat kan een verslaving zijn aan van alles en nog wat zo lang de aandacht maar niet op jouw pijn gericht is. Afleiding, zodat je de pijn niet voelt. (de ontkennende kracht) Maar een andere ontkennende kracht is er eentje die niet voor de hand ligt maar wel een herkenning is voor een slachtoffer van misbruik: Het niet willen verliezen wat je hebt. Je weet wat je hebt, hoe leuk of vertrouwd dat is (denk aan je relatie of gezin) Je bent bang als je dat verliest dat je misschien de pijn van misbruik weer gaat voelen. Of misschien ben je zelf wel niets waard zonder dat gezin of die relatie.

Ik denk zelf, dat wanneer misbruik slachtoffers meer inzicht hierin zouden hebben, ze hun gedragingen of “eigenaardigheden” beter kunnen begrijpen. Er meer bewust van zijn. Ik vond het in een eye-opener.

Tot de volgende keer!

Heb je mijn blog gelezen en denk je dat het interessant voor iemand kan zijn. Ze kunnen mij volgen of stuur de blog door.

Liefs,  Mascha