The Voice

Het nieuws over The Voice, daar valt veel over te zeggen en er worden te veel dingen over gezegd die er niet toe doen. Ik volg het nieuws op de voet. Mensen die mij kennen weten dat ik best van sensatie houd;) Ik kan nu heel professioneel zeggen dat dat in dit geval niet zo is, maar het is wel zo. Mensen die mij kennen weten ook dat ik het onderwerp seksueel misbruik en grensoverschrijdend (seksueel) ‘vreet’ omdat ik natuurlijk al aardig op weg ben met mijn studie Traumaseksuologie, ik veel vrouwen begeleid en coach én zelf ervaringsdeskundige ben als het gaat om seksueel misbruik.

Daarbij is de wereld van de BN’ers mij niet geheel onbekend. Vrienden en vriendinnen van mij hebben nauwe banden in deze wereld. Ik was zelf regelmatig te vinden achter de schermen bij verschillende programma’s. Was, want deze wereld voldoet niet aan de waarden waarmee ik in het leven sta. Daar moet ik bij zeggen dat het in de wereld van de fotografie, modellen, beroepsonderwijs en ja, ook het bedrijfsleven het er net zo aan toe gaat. Dit verzin ik niet, dit zijn mijn eigen ervaringen en de feiten over macht en grensoverschrijdend gedrag. In mijn vorige blog lees je hoe een zakelijke afspraak me aanrandt bij de koffiemachine, omdat hij dacht dat ik het ook wilde.

Wanneer dit je overkomt, heeft de pleger een strategie vooraf. Hij is vooropgezet al bezig met zijn doel, of misschien wel ‘prooi’. Het sluipt erin en voor je het weet, zit je in een situatie waar je niet meer uitkomt, maar waar je vooral niet in wilt zitten. Want als er macht en seks bij komen kijken, zit je gevangen. Deze onveilige situatie is een geheim waar jij mee rondloopt. En dat kan een tijdje duren voordat je het durft te zeggen, als je het al gáát zeggen.

Dus opmerkingen van mensen als ‘Kom je er nu pas mee’ zijn killing! Soms voel je je zelf aangetrokken tot deze onveilige situatie. Of je nou wil of niet. Want je kán niet meer terug. En de opmerking ‘Hoezo ga je er nog steeds heen’ is ook killing! Tegelijk voel je je stom, dom, vies. Je bent boos op jezelf, hoe je het hebt kunnen laten gebeuren. Je schaamt je. Je voelt je schuldig naar jezelf toe, en wellicht ook naar een ander. Kortom, gevangen in angst. Ik wil hierbij onderstrepen dat iedereen in zo’n situatie kan komen. Niet alleen jonge meiden die een carrière willen, die voor het eerst in de wereld van televisie komen. Ook doorgewinterde artiesten, medewerkers, collega’s. Dus gewoon iedereen.

Dus super dapper als je er voor uit durft te komen en je het durft te vertellen. Als de omgeving veilig is, nodigt het sneller uit iets te vertellen dan een onveilige omgeving. Veiligheid creëren wij samen! Dat kan zijn aan tafel bij een praatprogramma. Dan weet iedereen het maar gelijk. Waarschijnlijk voelde het veilig. Maar een van de vervelende gevolgen is dat Twitter daarna los gaat. Ineens ben je van iedereen en mag iedereen z’n mening over je roepen. Weg veiligheid. Want het is niet fijn dat je domme opmerkingen leest van mensen die vertellen dat je een laag decolleté hebt. Dit is killing.

Waar ligt de grootste oorzaak van die opmerkingen en een onveilige omgeving? De onwetendheid van het gros van de bevolking, die echt geen idee heeft wat de schade is en de gevolgen zijn van seksueel misbruik.

Wil je over je ervaring praten? Neem vrijblijvend contact met mij op.

Sterkte voor de slachtoffers.