En dan ben je ineens 50! Wat een feest. Wat een besef van rijkdom en vrijheid. Een paar zinnen uit de speech van mijn moeder:

“Vroeger streefde je je dromen al na, je was een open en eerlijk meisje.

Je schreef gedichten waarvan eentje opviel en de juf van klas 3 liet het mij lezen.

Je liep langs de zee en droomde over eeuwige liefde op jouw pad zodat je alle verdriet zou kunnen voorkomen in je leven. Dat wilde je graag, geen verdriet.

Maar helaas is het leven niet alleen mooi maar ook hard. En verdriet was niet te voorkomen.”

Mijn moeder las dit voor in het bijzijn van 70 mensen. Een aantal jaren terug had ik nooit durven denken aan dit beeld: moeder met een microfoon en iedereen die mij lief is luisterend naar de heftige woorden. Woorden die gingen over het seksueel misbruik.

Velen pinkten een traantje weg. Gek genoeg had ik dat niet. Waar ik normaal snel in tranen uitbarst, voelde ik alleen maar trots en kracht. Elke letter kwam bewust bij mij binnen.

Al deze 70 mensen zijn in mijn leven, sommigen lang en anderen korter. Allemaal hebben zij bijgedragen aan mijn reis van heling. Waarschijnlijk waren de meesten zich er niet eens van bewust dat ze in mijn reis zaten. Sterker nog, ik zelf ook niet, want ik wist jarenlang niet dat ik aan het reizen was. De vrijheid die ik voelde om te kunnen luisteren naar alle woorden van mijn moeder, van mijn dochters en het ’optreden’ van mijn vader is dan toch de droom die is uitgekomen.

Jarenlang kon ik mij soms heel eenzaam voelen, zelfs met al deze mensen om mij heen. Nu voel ik vrijheid. Wat maakt het verschil tussen toen en nu? Hoe kan dit dan? Het geheim waar ik mee leefde, jarenlang, is de wereld in. Dit zeg ik altijd tegen mensen die ik coach: ”Je kunt niet alleen met een geheim rondlopen, je moet het delen. Want het maakt je kapot vanbinnen.”

Niet delen is eenzaamheid.

Maar dit is niet vanzelf gegaan. Want natuurlijk is er angst geweest om te delen. Je weet namelijk nooit hoe mensen reageren. Of ze je misschien wel gek of raar vinden. Of dat ze jouw ellende liever ver van hun bed houden. Maar het mooie is, de mensen staan er gewoon nog. Toen al en nu nog steeds. En we hebben gefeest en geproost op het leven. Mijn 50ste verjaardag. Mijn vrijheid.

Ik gun echt iedereen deze vrijheid. Kunnen zijn wie je bent. Zonder blokkades. Zonder de ‘ja maar’ en de ‘wat als’.

Daarom doe ik dus wat ik doe. Meelopen in een reis van vrouwen die zichzelf niet meer kunnen vinden. Die al jaren op zoek zijn naar wie ben ik en waar sta ik voor. Die de gevolgen ondervinden op hun werk, in hun relatie. En bijvoorbeeld in hun contact met familie of vrienden. Omdat zij jaren gewoon maar doorknallen, hoeven zij die eenzaamheid niet te voelen. Maar eens houdt het doorknallen op…Het geheim dat jij meedraagt is namelijk een besmetting vanbinnen. Die moet eruit, terug naar degene die dat jou heeft aangedaan. Het hoort niet bij jou. Het is niet van jou.

Wellicht denk je nu: ‘ik herken het wel, maar ik ben helemaal niet seksueel misbruikt.’ Dat kan… ook dan mag je contact met mij opnemen. Misschien kan ik iets voor je doen.

Liefs Mascha