Ik wilde deze blog eerst niet maken. Er zijn zoveel ondernemers die ‘hun momentje’ op Bevrijdingsdag pakken om hun product te verkopen. Daar doe ik niet aan mee. Waarom dan toch? 

Vanmorgen ging ik hardlopen. Zo halverwege vroeg ik mezelf af: wat heeft mij het ultieme vrijheidsgevoel gegeven de afgelopen jaren? Ineens moest ik ontzettend huilen en ben ik even langs de kant gestopt. Het antwoord, zo klaar als een klontje, was: mijn dochters vertellen dat ik vroeger seksueel misbruikt ben door mijn stiefvader. Dat gesprek heeft deuren geopend, verbindingen verbroken en de weg weer vrijgemaakt. Niet alleen voor mij en mijn dochters, maar ook voor de generaties voor mij, mijn moeder en mijn oma.

In 1953 kwamen mijn oma met mijn moeder met de boot vanuit Batavia naar Nederland. Ze werden uitgezwaaid op de kade en lieten hun man/vader achter zich. Net als alle pijn, angst, boosheid en verdriet… Je moet door. Mijn oma was een sterke, dappere en krachtige vrouw met charisma. Sprak haar vooral niet tegen. Maar als je haar nodig had, stond ze voor je klaar. Moest ze voor je opkomen, dan was ze een leeuwin, want kwam niet aan haar familie. De verhalen over de oorlog en het kamp in Indonesië heeft ze deels meegenomen in haar graf, maar ze zijn ook nog in het land der levenden. (Dankbaar dat ik met mijn nicht, mama en oom alle verhalen nu aan het bundelen zijn)  Je laat niets achter als je drie weken reist naar een ander werelddeel. Je draagt het mee. Je draagt het over. Ik ben geen zweverig type;) Ik lijk om mijn oma: sterk, dapper en krachtig. Maar ik geloof erin dat mijn moeder en ik het met ons meedragen. Geheimen bewaren kennen we. Het wegstoppen en doorgaan ook. Net als oma.

Geheimen bewaren is zwaar en dat heb ik jaren meegesjouwd. Het veroorzaakt continue alertheid, op je woorden passen, steeds aanpassen, dat kost energie, dat is geen vrijheid.

Totdat ik mijn geheim verbrak. Het mocht er gewoon zijn. Er valt niets meer te verzwijgen. Voor mijn moeder niet meer en voor mij niet meer.  Dit is wat het is, dit is waar ik vandaan kom. Vrij zijn om te spreken en te bespreken. Met iedereen. Doorbreken van de cirkel, van een geheim. Ik geef de vrijheid door aan mijn kinderen. Openheid, onvoorwaardelijke liefde en verbinding vanuit de oorsprong, vanuit mijn authentieke kern. Meer hoeft er niet te zijn.

En oma kijkt elke dag mee, trots, vanuit haar ereplaats. En ik weet dat ze nu zegt, terwijl ze met haar wijs- en middelvinger mijn wang tot moes knijpt : ‘ Adoe, gooi die blog eruit, jij, je weet, jij moet je eigen broek ophouden’

Ik gun iedereen vrijheid, en oma, hier is die dan.