verbinding, intiem zijn of seks willen….
Intimiteit, aanraking, seks, wensen, grenzen. Zeggen we echt wat we willen zeggen? We zijn vaak gericht op de ander. Wat wil de ander? Het graag een ander naar de zin maken. Maar wat wil je zelf? En waarom zeg je niet wat je wil of waar je naar verlangt? Wat is de angst? (En ik hoor je zeggen, nee hoor, ik heb geen angst.)
Vanuit vroeger, je opvoeding, maar ook vanuit wat je meegemaakt hebt aan ervaringen op het gebied van intimiteit, krijg je van alles mee. Dit is wat je weet, of je het nou prettig vond of niet. Dit is je vertrekpunt. Sommige dingen worden vanuit dat punt een patroon van wat je weet en wat je doet. Die automatische piloot. De boodschappenlijstjes maken. Het wachten tot het klaar is. Of je gaat het uit de weg. Ook een patroon dus. Alleen dan doe je het niet. Het is dus of grenzeloos en laat je je over je grens gaan, of je legt al een grens zo ver neer dat niemand dichtbij kan komen. Beide manieren staan niet in verbinding met jezelf en met elkaar.
Dan kan er ook nog eens ernstige schade om de hoek komen kijken als er seksueel misbruik heeft plaatsgevonden in het verleden. Dan is de kijk op seksualiteit, intimiteit en seks hebben heel anders. Vaak is het zo dat je niet eens een eigen seksuele ontwikkeling hebt doorgemaakt, omdat die besmet is door seksueel misbruik. Geen eigen ontdekkingstocht. Dan is het aangeven van grenzen, wensen en ontdekken één grote hindernisbaan.
Wat is de oplossing?
Er sowieso over praten samen, hoe moeilijk ook.
Hulp zoeken betreft het seksueel misbruik.
En kijken naar jezelf (beiden) en een reconstructie maken:
Wat heb ik meegemaakt? Hoe was mijn eerste ervaring? Hoe zijn mijn verdere ervaringen met partners geweest? Hoe ben ik voorgelicht en opgevoed? (Geloof kan een overtuiging zijn, die ik heel vaak al heb zien voorbijkomen in mijn praktijk.)
Wat is jouw definitie van intiem zijn?
Het is per definitie niet zo dat als er seksueel misbruik meespeelt, degene met het misbruik alleen aan de slag moet (wel met zijn of haar eigen stuk). Samen hebben jullie ook iets te doen.
De 7 stoelen van intimiteit en seksualiteit zijn een geweldige opstelling die inzichtelijk maakt wat de stappen naar verbinden zijn. Stappen waarbij je geen stap mag overslaan.
Welke stappen nam ik zelf?
Als ik naar mezelf kijk, sloeg ik altijd stappen over. Ik was vooral gericht op wat de ander wilde. Hoe kon ik ervoor zorgen dat hij het naar zijn zin had? Hoe kon ik ervoor zorgen dat hij mij leuk en lekker vond? (Lees: ik deed alles wat jij wilde, voorbij mijn eigen grens.) De seks kwam eerder dan de verbinding zoeken. Een patroon wat zich keer op keer voordeed. Omdat ik dacht dat dit de manier was. Ik wil hiermee niet zeggen dat ik er niet van genoot;) Maar voor echte verbinding kun je geen stap overslaan, en dat besefte ik pas vele jaren later. Het wil ook niet zeggen dat ik spijt heb van mijn ontdekkingsreis, maar sommige “foutjes” had ik liever overgeslagen.
Het is zo mooi om samen te ontdekken, ook als je al jaren samen bent. Ook al is er misbruik in het spel bij een van beide, ook al heb je nare ervaringen, ook als het om een nieuwe date gaat, ook alvorens het daten.
Is deze weg makkelijk? Nee, sorry. Mooier kan ik het niet maken. Wat heb je nodig? Tijd. Hoelang? Geen idee.
Als je niet weet wat je zelf wilt en hier geen grenzen in kunt aangeven, is verbinding maken, met jezelf als vertrekpunt, niet te doen. Vertel het jezelf, vertel het je kinderen.
Liefs, Mascha