Het is bijna niet uit te leggen wat deze opstelling inhoudt en wat het met je doet. Heel kort door de bocht: we gaan alle ‘pinnen’ langs van het seksueel misbruik. Triggers die kunnen zitten in geur, kleur, plaats, omgeving, handelingen enz. Door het positioneren van de stoelen en het draaien daarvan, lijkt het een EMDR handeling. Eigenlijk is dat het ook. Er vindt een verschuiving plaats in je hoofd…lees hier het verhaal van M. Wat het haar heeft opgeleverd. Lieve M bedankt voor het schrijven van je ervaring. Liefs

Begin juni 2023 volg ik bij Mascha en Annelou een I.K. training en daar kom erachter dat 
mijn verkrachting van 27 jaar geleden een vele grotere rol speelt in mijn leven dan dat ik dacht.
Na dit weekend weet ik dat ik niet klaar ben en dat ik door moet gaan om deze gebeurtenis te verwerken.
Ik ben heel erg blij dat ik daarvoor terecht kan bij Mascha. Zij geeft mij het gevoel dat alles er mag zijn en dat zij
mij echt kan helpen. Doordat ik toegeef aan mezelf dat deze gebeurtenis teveel invloed heeft op mijn leven
komt er al ruimte en opluchting. 
Tijdens onze coaching sessies komt de sekscarrousel ter sprake. Het lijkt me heel heftig en ergens wil ik niet,
maar ik weet dat als ik dit seksueel trauma aankijk dmv deze stoelopstelling dan gaat dat veel opleveren.
Mascha vertrouw ik en ik durf bij haar deze opstelling aan te gaan. Wat er komt mag er allemaal zijn.
Plaatsnemend op de dader/ik stoel voel ik verkramping in mijn lijf, ik heb het benauwd, ik voel onmacht en
boosheid. Uiteindelijk zet ik de “dader” de deur uit, Letterlijk, want ik verplaats de dader stoel de kamer uit.
Daarna rust!!! rust, opluchting en ik voel zelfs blijheid. Ik heb deze gebeurtenis de deur uitgezet. Ik voel me
sterk.
Mijn inzicht hieruit is dit: Ik had de verkrachting vastgezet in mijn lichaam in de vorm van 
boosheid/verkramping/onmacht. Ik ervaar nu zoveel meer vrijheid in mezelf! Het is haast niet in woorden
uit te drukken en ik kan nog praten over mijn verkrachting ook en dat kon ik jarenlang niet. ( 27 jaar)
Ik ben heel erg dankbaar dat ik dit bij Mascha heb mogen doen!
Superveel dank daarvoor lieve Mascha,
Vet veel Love voor jou!

******

Ervaring van een andere dame:

Daar zit ik dan.  Op de stoel van dader en ik , een dubbele stoel op elkaar. Zwarte stoel. Ik vind het wel toepasselijk.Allemaal andere stoelen om mij heen. Wat voel je, wat denk je is steeds de vraag. 

En wat ik denk, dat schrijven we op een blaadje en leggen het bij de stoel op de grond. De ene keer is het veel, de andere keer is er weinig. Maar alles is oké. Zo zijn er nog andere stoelen waar ik op ga zitten. De stoel van hetero of homo: wat ben je geweest, wat moest je zijn in de gebeurtenis? Een man, een vrouw? Hoe moest je gedragen?De stoel van meisje of vrouw: Wat voel je? Ben je (nog) een meisje? Een vrouw? Hoe was je? Werd je gezien?De stoel van locatie: Waar was het gebeurd? Wat komt er in je op? Hoe zag het eruit? Hoe voelt het?De stoel van handelingen: Wat is er gebeurd? Wat moest je doen? Wat voel je?

Alle stoelen voelen anders, de één beklemmend, de ander onveilig. Bij de één kost het moeite om mijn koppie erbij te houden, bij de ander komt er gelijk van alles op. Het valt me opnieuw op, hoe ik alles in mijn koppie bij elkaar probeert te houden, en soms helemaal mijn lijf vergeet. Iets wat ineens ook herkenbaar voorkomt bij de emdr sessies. Daarom is het dus zo lastig en ingewikkeld. Of ik me in twee werelden bevind. Het ene van het ander scheid.  Nu hielp het om op een gegeven moment ff een pauze knop in te drukken. Ff uit de stoelen, ff op de bank. Dan, ja dan, komt er ineens emotie. Dan kan dat stuk er even zijn. Al vond ik het moeilijk om het te laten gaan in bijzijn van een ander. Maar het was er even. Prima voor nu.  Daarna kon ik ook weer terug , terug op de stoelen. En weer doorgaan/doorpakken.

Bijna bij alle stoelen komt wel naar voren dat iets er niet mag zijn van mezelf. Dat is of de vrouw, ikzelf, “het” , de handelingen. Over handelingen praten blijft iets wat moeilijk is. Soms kan ik het wel opschrijven. Dat geeft ook ruimte.  En dit mag er ook zijn.

Als ik alle stoelen een paar keer heb gehad, steeds terugkomend op de stoel van dader/ik, worden  alle blaadjes per stoel op gelezen.  Confronterend om steeds te horen, maar te doen. De blaadjes worden weggelegd en de stoelen om mij heen worden gewisseld om mij heen. 

Op zo’n moment gebeurt er ook wat in mijn hoofd. Verwarring. Of , zoals ik het later beschrijf als ik thuis ben…het lijkt of er met een garde in mijn hoofd is geroerd. We gaan opnieuw de stoelen af, maar dan mag ik positieve dingen opschrijven.  In wat ik voel of wens

Als we beginnen bij de dader/ik stoel, word er eerst opgemerkt dat het nog steeds twee stoelen zijn. De dader en ik. Of ik dat zo wil houden? Nou nee, liever niet. Ik mag als ik wil de dader stoel eraf halen en wegzetten.  

Ik zet de stoel netjes achter me. Waarop de vraag komt, wil ik hem nog zo in mijn buurt hebben?

Eh nee! Ik mag het ook buiten de deur zetten. Even gaat door me heen…mag ik dit echt? Dat kan toch niet? 

Ik kom wat giechelend en ongemakkelijk terug. En steeds denkend. Heb ik dit echt gedaan? Ik zet de dader buiten?  Het voelt nog vreemd en ergens ook opluchting. 

Nadat we alle stoelen hebben gehad en weer alles hebben opgeschreven wat erbij hoort, mag ik zélf de blaadjes oppakken per stoel en hard op voorlezen. Deze mag ik mee naar huis nemen. 

Daarna is het klaar. Ik ben moe, maar ook ergens rustig. Het valt me sowieso mee dat ik me niet gemangeld voel en een heel zwaar gevoel ervaar, want daar had ik me op ingesteld. 😊

Als ik later thuis kom, vallen mij er een aantal dingen op:

-Ik voel me vrij in mijn hoofd, een lege plek in het geheel.

-Ik merk ruimte op in mijzelf. Kan er verder nog geen woorden aangeven, maar het is er.

-Ik voel opluchting

-Ik heb de dader de deur uitgezet. Wat een kracht!!

-Ik ben moe

I-k voel me in mijn hoofd gehusseld. (of er iemand met een garde in mijn hoofd heeft staan mixen)

Weken later merk ik dat het echt iets met me gedaan heeft. 

-Ik durf nieuwe confrontaties aan. Kan nieuwe stappen maken in heling. 

-Ik heb niet steeds het gevoel of de dader in de buurt is.  Zelfs niet als ik last van lichamelijk herbelevingen, weet ik heel goed dat hij er nu niet is. Dat is een groot verschil met voorheen.

-Ik zit minder aan de dader vast voor mijn gevoel

-Ik durf heel langzaam wat meer weer te genieten van een arm om me heen, hand vasthouden.

-Ik geniet meer van mijn gezin. 

-Er is meer ruimte gekomen in brede zin.