Als mijn mentor me bij zich roept en zegt dat ik geen bijles krijg omdat ik eerst maar eens gewoon aanwezig moet zijn, heb ik besloten niet meer om hulp te vragen. Blijkbaar is het voor hem normaal pubergedrag dat ik me niet kan concentreren en soms het idee heb dat ik er helemaal niet bij ben. Niets blijft hangen. Als klap op de vuurpijl zegt hij ook nog dat de HAVO te hoog gegrepen is en dat ik beter naar een andere school kan gaan. Nu weet ik zeker: ik ben niet goed genoeg, ik hoor hier niet, ik ben dom…

Dan volgt het leven vol met cursussen. Ik denk dat ik wel 5 LOI-opleidingen heb gedaan. Schoevers, met zo’n R.. dat is ook heel intelligent, dus ook daar ben ik wat korte opleidingen gaan doen. Commercieel Engels, commercieel Duits omdat je dat nodig hebt in het leven?! Dan zelfontwikkeling, Essence, Source, Make it work, coaching van toch wel een aardig aantal (goede) mensen. Bewijzen dat ik wel iets kan, dat ik goed genoeg ben. Dan kan de buitenwereld zien: “Kijk, haar eens goed zijn.” Dus had ik ook allemaal leuke banen. Met leuke collega’s, leuke feestjes en mooie uitdagingen. De buitenwereld kon zien dat ik een leuk leven heb.

Toch vertrek ik steeds; alles doe ik maar kort. Als het even moeilijk wordt, trek ik mijn eigen plan en haak ik af. Ik hou namelijk niet van MOETEN. Ik hou niet van gezag. Ik kan het zelf allemaal wel beter. En door… naar het volgende korte avontuur. Ondernemer worden kwam dan ook niet zomaar op mijn pad, maar dat werd ik omdat ik nergens kon blijven.

Dit gedrag koppelde ik jarenlang, maar dan ook jarenlang niet aan het seksueel misbruik. Ik koppelde NIETS waar ik in mijn volwassen leven tegenaan liep aan het misbruik. Want alles aan de buitenkant klopte.

Zo ging mijn presentatie vorige week bij mijn netwerkclub. Een club waar ondernemers zitten, uiteenlopend van advocaat tot hypotheekadviseur, fotograaf tot SEO-specialist. Ik vond het spannend, want wat ook echt een item is in mijn leven: het goed doen. Ik wil dat mensen begrijpen waar ik het over heb, dat ik niet de plank mis sla, dat ze niet afhaken. Dat ze niet denken dat ze naar een zielig slachtofferverhaal zitten te luisteren. Dus bereid ik me goed voor. Het was muisstil. Tijdens de presentatie van 10 minuten (ja, kort voor iemand die uren kan praten;) heb ik het gehad over de gevolgen op de werkvloer, waar al die 35 ondernemers mee te maken hebben.

De gevolgen zijn zichtbaar, maar niet herkenbaar als seksueel misbruik. Want het zijn signalen die iedereen herkent. De dualiteit hierin is duidelijk te zien. Lekker verwarrend dus.

*Slecht kunnen omgaan met gezag vs. please-gedrag

*Geen hulpvragen vs. alles zelf doen en beter weten

*Geen beslissingen kunnen nemen vs. zonder nadenken knopen doorhakken

*Buiten de groep vallen vs. de opvallende, altijd aanwezige persoon

*Slachtoffer van seksueel overschrijdend gedrag vs. pleger van dat gedrag

*Burn-out en steeds terugkerende lichamelijke klachten.

Vaak wordt gecoacht of begeleid op deze gevolgen, maar de schade zit in de wond die is gecreëerd op het eerste moment van misbruik. (De verloren seconde) En als we daar niet heen gaan met coaching, zullen de klachten blijven, en sterker nog, erger worden. De begeleiding op gevolgen is symptoombestrijding… maar de kern wordt niet geraakt. Kort maar krachtig vertelde ik dat in de verloren seconde vijf dingen gebeuren. Een overval van lijf en leden. Het moment wordt tijdloos. En dat moment waar alles in zit opgeslagen moet de tijdloosheid uit. De realiteit in. Dat kan alleen als we er naar teruggaan.

Ik hoor je denken: ‘We leven nu, niet terugkijken.’
Ik weet het, ik snap het, maar dat kan niet als er een shockmoment in de tijdloosheid zit. Daar zitten de vastzittende emoties en patronen. Daar zit de seksuele verstoring van je ontwikkeling. Daar zit jouw eigenheid die is omgebogen omdat een dader een daad van seks mogelijk wilde maken…

Daarom is het belangrijk dat men praat over seksueel misbruik. Het geheim dat ook opgelegd is in die seconde moet eraf. Anders blijft de wond etteren van binnen.

Waarom mensen er zelf niet over praten? 

Een paar voorbeelden zijn: Geheim, mochten er jaren niet over praten. Klachten nu niet koppelen aan seksueel misbruik. Bagatelliseren. Schuld- en schaamtegevoel.

Waarom de hulpverlening er niet over begint? Een paar voorbeelden zijn: Het kan ook zijn dat ze (ten onrechte) denken dat ze daarvoor eerst een vertrouwensband moeten hebben met hun klant. Angst voor hertraumatiseren. Het is niet hun taak, daar moet de werknemer/klant bij een andere professional zijn. De werknemer begint er zelf niet over, dus waarom ernaar vragen?

Wil je als werkgever meer weten over hoe je het onderwerp bespreekbaar maakt en waarom dit echt nodig is? Hoe je als werkgever dus zelf ook kan meewerken aan het terug brengen van ziekteverzuim? 

Ik kom graag een keer langs voor een gesprek met bijvoorbeeld jou, de HR-afdeling, de loopbaancoach of de reïntegratiecoach van jouw bedrijf. Een gratis afspraak van een half uur plan ik graag in.

Ik kreeg heel veel TOP-briefjes na de presentatie. Blij als een kind.

Een paar vragen kan ik hier nog kort beantwoorden die op de briefjes stonden:

* Als je wilt weten hoe ik te werk ga met de magische stoelopstellingen; 12 januari in Haarlem geef ik een miniworkshop bij de Haarlemmerolie Academy. (1 op 1 mag natuurlijk ook)

* Waarom ik geen interactie met het publiek had tijdens de 10 minuten, gewoon omdat dat kort is. Dit onderwerp wijdt zo snel uit dat je dan de kern van de 10 minuten kwijtraakt of mist. In alle andere trainingen en talks heb ik dat wel;) Bijvoorbeeld ons theater event De RODE LOPER over seksuele schade na seksueel misbruik. Deze site is nieuw; je kunt je opgeven voor info. (En eventueel doneren, want we staan pas aan het begin van dit event) 

* De vraag wat we met daders doen? Of er iets mee kunnen? Dit wordt ook duidelijk in het theaterevent. Een must-see!

* Nog steeds betaalt de zorgverzekeraar onze werkwijze Traumaseksuologie niet. Misschien als ons event door Nederland reist, gaan de ogen open.

Dank voor de muisstille zaal en jullie aandacht. Ken je mensen, of ben je zelf seksueel misbruikt, lees mijn blogs. Ik heb er 31 geschreven;) Of kom op 22 februari naar Ede, waar Evi en ik een info bijeenkomst geven. Klik hier voor meer info

Liefs Mascha