Dan wil ik toch even wat schrijven over vertrouwenspersonen binnen scholen en bedrijven. Ik heb ooit een keer wat aangehaald, maar voel dat ik er nog wat meer over kwijt wil. Dat daar nu de tijd voor is. En dat het de tijd is om de gedachte opzij te zetten wat ex-collega’s hier van zullen vinden.

Vroeger, zo’n 35 jaar geleden, zat ik op school, 4 HAVO. Het liep allemaal niet zo lekker op school.  Ik kon mij totaal niet  concentreren, wat terug te zien was in de prachtige cijfers. Maximaal een 5. Ik ben mij gaan melden bij een vertrouwenspersoon op school. Ik wist dat ik iets had meegemaakt, toen ik jonger was. Misschien had dat er mee te maken. Conclusie van het gesprek, ga maar naar de dokter of ga een gesprek met je mentor aan. Dit gesprek met de mentor resulteerde in: ’Misschien is de kappersschool een beter plan’. Daar ging ik dan. Naar de kappersschool. (Wat overigens wel heel leuk was;)

De stap die ik maakte naar de vertrouwenspersoon was dapper. Ik wist namelijk niet wie het was, maar de nood was erg hoog. Het uiteindelijke resultaat was teleurstellend. Want als ik namelijk naar de huisarts had gedurfd, had ik dat wel gedaan.

Dan is het 2017, het laatste jaar op school, als freelance docent. Er gebeurde gekke dingen tussen een docent en een aantal leerlingen. Ik voel dat, ik zie dat, ik hoor dat. De alertheid uit mijn seksueel misbruik verleden is ook een gave. Ik was GEEN vertrouwenspersoon, maar er was wel veel vertrouwen in mij, vanuit de leerlingen dan. Ik maak melding bij een collega maar ja, ik was GEEN vertrouwenspersoon. Of ik mij gewoon bezig wilde houden met mijn lessen. Ik kon niets doen. Toch deed ik iets. Ik ging naar de vertrouwenspersoon van school. Daar heb ik mijn verhaal gedaan over wat ik had ontdekt, dat ik het hoofd van de opleiding op de hoogte had gesteld en dat ik wilde dat er iets mee ging gebeuren. En er gebeurde iets. Lang verhaal kort…mijn gesprek met de vertrouwenspersoon kwamen in de wandelgangen terecht. En ik lag eruit. (Ik was een probleem, omdat ik er iets van vond) Dus het andere probleem bleef bestaan.

Ik heb een aantal maanden later nogmaals melding gemaakt. Bij een andere vertrouwenspersoon op school. Dit keer per mail en feitelijk bewijs toegevoegd. (Social media heeft ook voordelen). Twee jaar later kwam deze mail bij de school weer ‘boven water’. Ze zeiden mij dat ze er iets mee gingen doen.

Dus ik vind iets van vertrouwenspersonen. De volgende vragen komen bij mij als eerste naar boven: Hoe staan vertrouwenspersonen ten opzichten van een bedrijf of school? (Dus hoe creëren zij veiligheid?) Hoe stevig staan zij in hun schoenen? Wat hebben ze zelf meegemaakt? Kunnen en vooral durven zij dat in te zetten? Hoe ver zijn zij eigenlijk in hun eigen proces? Hoe gaan ze om met druk vanuit de directie? En manipulatie, zij ze daar tegen opgewassen? (De laatste twee horen thuis bij het vorige stukje ‘ lang verhaal kort’)

Ik heb even gegoogeld om te kijken wat een opleiding tot vertrouwenspersoon kost: 1500 voor een dag. En als je iets extra’s betaalt, krijg je een certificaat. Dus ja ik vind daar iets van.

Wie ik ben? Mascha: ervaringsdeskundige, coach op schade en gevolgen van seksueel misbruik, traumaseksuoloog, moeder, ondernemer, vriendin, voormalig MBO-docent en make-up- en hairartist, en duidelijk en helder.

Ik ben benieuwd wie mij kan verheugen met iets positiefs;)