Ik zal je verklappen dat ik heel veel ondernemers coach, zowel zzp’ers als mensen met hoge functies binnen bedrijven. Daarnaast coach ik ook mensen die heel ondernemend zijn. Als ik naar hen kijk, zie ik dat ze in de basis dezelfde eigenschappen hebben:

Ze zijn doorzetters.

Het zijn mannen en vrouwen die zich volledig inzetten.

Ze hebben de drive om vol gas te geven.

Ze zitten niet stil; ze blijven lekker in beweging.

Ze hebben lange to-dolijsten die eigenlijk nooit krimpen.

Ze staan altijd klaar voor anderen, want ja, dat hoort bij ondernemen of bij je functie.

Een soort ideeën machine, idee na idee.

Dit zijn hele mooie eigenschappen. Ik hou van mensen met die drive. Waarschijnlijk trek ik die mensen aan omdat ik zelf ook aan die beschrijving voldoe. Weet je nog hoeveel websites ik een aantal jaren geleden had? (Bijna allemaal bestaan ze nog steeds, maar ze zijn niet meer actueel, voor de nieuwsgierigen die nu willen gaan googelen.) Zeven. Ja, ZEVEN. Dat klonk best interessant natuurlijk. Alles was met elkaar verbonden door een rode draad: haar, make-up, styling. Daar wil ik het dan over hebben, de buitenkant.

In de traumaseksuologie noemen we dit Getuigenzucht. En toen ik de traumaseksuologie nog niet kende, noemde ik dat gewoon ondernemen en hard werken. Maar eigenlijk was het gewoon overleven, mijn overlevingsstrategie. Stilstaan geeft ruimte om na te denken. Door na te denken kwam ik bij een gevoel dat ik niet fijn vond: onrust, stuurloosheid en een vaag gevoel. De enige oplossing daarvoor was gewoon hard werken, nieuwe dingen zoeken, nieuwe dingen bedenken. Zo was ik eigenlijk constant bezig mijn gevoel te saboteren. Let wel op, het is allemaal onbewust gedrag. En natuurlijk was ik me er soms wel bewust van dat ik me ongelukkig voelde of iets miste, maar ik koppelde dat aan geld. Want als je geld hebt, kun je alles doen wat je wilt. En dan ben je gelukkig. Herkenbaar?

De uitdrukking “Geld maakt niet gelukkig” vond ik daarom maar onzin. De diepere betekenis ontging me. Ik legde de focus op de toevoeging “‘maar het is wel makkelijk als je het hebt'”. Hierdoor voelde ik me aangetrokken tot het idee dat geld, inderdaad, het leven vergemakkelijkt.

Als je dan in staat bent om regelmatig op vakantie te gaan, overal te reizen en leuke activiteiten te ondernemen, voelt het alsof geluk binnen handbereik is. Je geniet en leeft toe naar de volgende vakantie, het volgende weekendje weg of het volgende avondje uit.

Vroeger was er geen sociale media (ik kom uit die tijd 😉), maar tegenwoordig straalt je online profiel ook nog eens perfectie uit. Het is als een bevestiging: “Ik heb een geweldig leven. Ik heb het voor elkaar.” Door aan de buitenkant de schijn op te houden, hoeven anderen niet verder te kijken. Zo vervaagt wat er innerlijk gebeurt achter de prachtige façade.

De binnen- en buitenkant verwijderen zich steeds verder van elkaar. Dus wil je steeds meer aan de buitenkant werken, omdat de pijn van de binnenkant steeds harder terugkomt en zich steeds vaker laat zien. Dus werk je nog harder aan de buitenkant, geen rust, doorknallen, het volgende idee uitwerken en ga zo maar door. Een cirkel die niet doorbroken wordt. Totdat er iets gebeurt… een trigger, een gebeurtenis die ervoor zorgt dat je tot stilstand wordt gebracht. Vaak op een brute manier, lamgeslagen.

Dat kan lang of kort duren, maar het zal gebeuren. Misschien iets om bij stil te staan? Je kunt er zelf iets aan doen. Negeer je verleden niet. Het haalt je in, ooit.

Met dit stuk wil ik niet zeggen dat alles wat ik ondernomen heb, gedaan heb en beleefd heb in mijn ondernemerschap gerelateerd is aan het seksueel misbruik. Maar de drive wel. En die heeft er ook voor gezorgd dat ik nu hier sta met mijn praktijk. Dubbel, hè? Je zult merken in je healingproces dat seksueel misbruik vol dubbelheid is.

Of mijn getuigenzucht verdwenen is? Nee, nooit helemaal. Ik hou van foto’s, ik hou van de buitenkant. Het is voor mij ook een gezonde vorm van zelfzorg en zelfliefde;) Maar een bewuste.

Als ik je kan helpen, hoor ik graag van je.