Weer terugkeren naar je eigen seksualiteit, die je verloren bent in het misbruik. Je hebt te ontrafelen wat van jou is en wat voortkomt vanuit trauma, omdat trauma en seksualiteit ooit aan elkaar verbonden zijn geraakt door het seksueel misbruik. 

Dat is heel leuk geschreven natuurlijk. En makkelijk ook. In een paar zinnen ben je er.

Maar in de werkelijke wereld van schade na seksueel misbruik duurt het wel even. Soms jaren. Dat klinkt niet vrolijk. Dat snap ik. 

Om je eigen seksualiteit te ontdekken heb je ook een ander nodig.

Laat ik even terug gaan naar het begin, want weet je, eerlijk. Ik had helemaal geen idee dat ik een seksualiteit had met een imprint van een ander. Ik leefde de imprint, maar had het zelf niet in de gaten. 

Vanaf jongs al aan, had ik een vriendje hier en een vriendje daar.  Dat heet ontdekken, toch?  Dat dacht ik zelf van wel. Mijn omgeving ook. Want als je jong bent, dan mag je ontdekken. Maar uit het zicht was het niet een vriendje hier en daar. Meer vriendjeS hier en daar. Maar dat wist ik alleen. Dat deelde ik natuurlijk niet met de buitenwereld. Want ik wist ook wel dat ik soms buiten de lijntjes kleurden. Maar of ik dat erg vond? Nee. Er was altijd wel een reden waarom ik dat van mezelf mocht doen. Een goede reden. Ik verdienden het, en ik was nou eenmaal leuk, gezellig, amicaal, open…

Dat ik gewoon herhaaldelijk misbruikt werd, omdat ik mijn grenzen niet kende en de ander dat dus ook wist, dat had ik jarenlang niet in de gaten. Ik had er ook geen probleem mee. En dat het met seksuele imprint uit het misbruik te maken had, wist ik natuurlijk al helemaal niet. Dus…tralalala…en door. 

Echt veel later begon ik wel patronen te herkennen, maar dat het imprint was, was ik niet bekend mee. Maar sowieso, in de jaren 80-90 hadden we het toch ook niet echt over misbruik en de schade daarvan? Pas later, als je een vaker problemen hebt in je relaties of in je huwelijk dan ga je op onderzoek uit. Tenminste ik wel.

Als je dan de beerput openmaakt, dan komt er wat shit naar boven zeg. En nog bleef ik weg van dat stukje seksualiteit. Omdat het te pijnlijk was om daar naar te kijken. En de grootste horde was misschien wel de schaamte. Schaamte over mijn gedragingen. Want daar hebben we het allemaal met elkaar niet over. 

Ik hoor dat ook in mijn praktijk. Maar je bent niet de enige hoor. Echt niet.

Want het is niet gek dat je tijdens het misbruik het misschien stiekem ook wel fijn vond, want je lichaam reageert nou eenmaal op aanraking.

En het is niet gek dat je misschien van de handelingen uit het misbruikt misselijk wordt, terwijl je ze stiekem toch ergens met iemand gewoon herhaald. En dat dat ook nog eens buiten je relatie of huwelijk om.

En dit soort voorbeelden komen allemaal bij mij in de praktijk. En hoe mooi is het als je deze vrouwen bij elkaar zet en het gesprek voert. Herkenning en thuis komen in seksueel trauma. 

Ik hou van dit onderwerp. Seks en intimiteit. 

En ik weet ook dat ontdekken, samen met je partner of delen samen met andere vrouwen (dank Evi mijn lieve vriendin en collega) helend is. 

Wil je meer weten over dit onderwerp, DE RODE LOPER is een goed idee. Als je mij volgt word je al maanden gespamd;) Maar ook op 4 december kun je aanschuiven in een kleine groep vrouwen. maximaal 4) en hebben we mooie opstellingen over seksualiteit in intimiteit.  Samen lunchen, delen, praten en helen. Ik heb er zin in, ben jij erbij ?

Schrijf je hier in:

Of stuur mij een mail via mascha@maschavanreenen.nl